Flexibiliteit lijkt het toverwoord van vele organisaties te zijn geworden. Niet alleen flexibiliteit in contractvormen maar ook flexibiliteit in werktijden wordt steeds meer gevraagd. Geen 'negen tot vijf mentaliteit', geen vast rooster, geen vast aantal uren per week maar werken als de organisatie dat nodig heeft lijkt steeds vaker het parool. Mag een werkgever dat zomaar van u eisen? Nee blijkt uit de jurisprudentie.
We hebben een uitspraak van het College voor de Rechten van de Mens (waarin de Commissie Gelijke behandeling is opgegaan) over parttimers voor u opgediept. En wat blijkt: ook op het gebied van werktijden geldt dat aan een parttimer slechts eisen gesteld mogen worden die in relatie staan tot de omvang van zijn contract. Van iemand die 18 uur per week werkt kan dus niet geeist worden dat hij (of in Nederland vaak zij) de hele week (5 of zelfs 6 dagen) beschikbaar moet zijn voor arbeid. Doet hij dat toch dan maakt de werkgever zich schuldig aan discriminatie omdat hij aan de parttimer in verhouding tot zijn arbeidscontract hogere eisen stelt dan aan de fulltimer.